Bon Voyage...

Με επιασε και εμενα το πνευμα των ημερων (ειναι κολλητικο φαινεται, οπως την γουρουνο-γριππη). Για αυτο και ειπα να γραψω ενα εποχιακο μπλογκακι.

Ηρθε λοιπον παλι εκεινη η ευλογημενη εποχη του χρονου. Η ωρα να αποδημησω προσωρινα απο αυτη την κρυωκολη χωρα πισω στο Κυπρισταν. Η ιδια πληκτικη ρουτινα που επαναλαμβανω 3 φορες τον χρονο. Δεν βαριεσαι. Παλια μου αρεσαν τα ταξιδια. Οταν πηγαινα σε τοπους που δεν ειχα ξαναπαει. Τωρα τελευταια η ολη υποθεση μου προκαλει πληξη και βαρεμαρα. Τα ιδια και τα ιδια. Αυτο μεταφραζεται σε 4 ωρες στο λεωφορειο, 6 ωρες αναμονη στο αεροδρομιο και 5 ωρες πτηση. Ενδιαμεσα εχουμε τις ατελειωτες ουρες, το προβλεπομενο χουφτωμα απο τους σεκιουριτες της κακιας ωρας και την απεριγραπτη βαρεμαρα και ηλιθιοτητα της ολης διαδικασιας. Καθομαι και μετρω προβατα να περνα η ωρα ως την επιβιβαση.

Δεν το πολυσυνηθιζω αλλα σαν καθομαι στην πυλη και περιμενω την σειρα μου να με μπηξουν στο σαρδελοκουτι μια γρηγορη προσευχουλα την λεω. Οχι για ασφαλες ταξιδι και τετοια. Εμενα ειναι αλλου περιεχομενου η ταπεινη δεησης μου. Παει καπως ετσι: Σε παρακαλω θεουλη μου, στειλε καμια μικροκαμωμενη κοπελα να κατσει στην θεση διπλα μου. Οχι παλι εναν τετραπαχο που να μην θυμαται την τελευταια φορα που εκανε μπανιο. Οχι οτι εγω υστερω στα κιλα αλλα δοξασοι στην καρεκλα του αεροπλανου χωραω. Στο πηγαινε τουλαχιστον... στο ελα παιζεται.

Αλλα επειδη ο νομος του Murphy καλα κρατει συνηθως εισπραττω το αμφοτερο. Αυτη ειναι η ανταμοιβη μου που ενισχυω τον εθνικο αερομεταφορεα.

(Σημ. Τωρα που το ξανασκεφτομαι φετος θα προσθεσω και καμια παραγραφο για την γουρουνο-γριππη.)

Αλλα να σας πω... καλα να παθω. Την περασμενη φορα που εισακουστηκαν οι προσευχουλες αυτου του απολωλος προβατου και καθισε διπλα μου μια λιγνη και μελαχρινη τι πηγα και εκανα ο μ*******. Εβγαλα το λαπτοπ (στο οποιο ειχα φορτωσει κατι επεισοδιακια του LOST) και αρχισα ενα μινι μαραθωνιο. (Σημ. Για οσους δεν παρακολουθουν την εν λογω σειρα το κεντρικο θεμα του σεναριου ειναι η πτωση ενος αεροπλανου σε ενα τροπικο νησι στον νοτιο ειρηνικο κτλ.) Ψυχοπλακωμα πρεπει να εκανα στη φουκαριαρα διπλα αφου οταν αντιληφθηκε τα τεκτενομενα ασπρισε.

Κατι τετοια καμνω και προκαλω το μενος της μοιρας... Οποταν την επομενη φορα ανταμειβομαι με τον προαναφερθες χεροτερο μου εφιαλτη. Ωχ... παλι εκερτισεν το λαχειον μας (λαλω που μεσα μου) και προετοιμαζομαι ψυχολογικα για το αναποφευκτον τσιλλιμαν.

Για να μην τα πολυλογω, το κερασακι της ολης εμπειριας ηταν το εξης. Γυριζει σε καποια φαση και τι μου λεει ο κυριος: "ο αγκωνας σου ειναι στα πλευρα μου" Εγω τι να πω; Δηλαδη ελεος, ακουσαμεν το και τουτον! Εκομπλαρα που λετε, προς στιγμης, αλλα ανεκαμψα γρηγορα. "Εεεε οχι κυριε μου... ΕΝ ΤΟ ΛΙΠΟΣ ΣΟΥ ΚΟΥΜΠΑ ΠΑΣ ΤΟΝ ΑΓΚΩΝΑ ΜΟΥ! Εν φταιω ουτε εγω, ουτε το αεροπλανον, που εν χωρει η "απολλωνια" κορμαρα σου μες σε μιαν καρεκλα και θελεις και την μισην την δικην μου να βολευτεις."

Προσωρινη ανακωχη, αλλα η τραγωδια δεν τελειωσε εκει. Υστερα μονο που τον ειδα με τι μανια καταβροχθιζε το αγευστο φαγητο του αεροπλανου φρικαρα. Ελεος σιορ, εν να φαεις και τον δισκον! Τουτον για να το λεω εγω ο λιξης (που μολις κατεβω του αεροπλανου διω μες το πλησιεστερο σουβλιτζιδικο) φανταζεστε τι σκηνη εκτυλισσοταν διπλα μου. (Σημ. Εν κατι τετοιες στιγμες που σκεφτομαι να καμνω λιην γυμναστικη, να μεν καταντισω ποτε ετσι, αλλα υστερα περνα μου.)

Οπως καταλαβαινετε ειναι γεγονος ο,τι δεν συμπαθω πολυ τα αεροπλανα. Αλλα εν πειραζει... το αισθημα ειναι αμοιβαιο!

Ζητήται ναυαγοσώστης...

Διερωτουμαι καποτε καποτε την εννοια της ηθικης. Δεν μιλω για την ετυμολογια της λεξης ή την ερμηνια της στο λεξικο αλλα την πραγματικη της σημασια.

Σκοτωνομαστε ολοι για λιγο νερο αλλα δεν θυμαμαι κανενα υποψηφιο ηγετη, ενα κομμα ή καποιον τελοσπαντων να ανοιξει το στομα του και να μιλησει για της αναγκαιες περικοπες στην παροχη. Αυτο πριν τις εκλογες. Μετα απο την δευτερη Κυριακη αρχισε ο πανικος! Δεν προλαβαν να σταμαστησουν τα πανηγυρια απο τους μεν και να στερεψουν τα κλαματα στα μαγουλα των δεν και να σου η πραγματικοτητα μας χτυπησε κατακουτελα. Δεν μας ειχε μεινει σταλια! Τα επακολουθα με το σηριαλ των τανκερ και τα καθημερινα ρεζιλικια απο τηλεορασεως γνωστα σε ολους μας. Ηταν ηθικο αυτο εκ μερους ολων αυτων των κυριων που αυτοαποκαλουνται υπηρετες του λαου;

Ουτε τα ΜΜΕ ειπαν πολλα. Εκλογες, κυπριακο και μες την τρελη μας την χαρα. Πως τους "ξεφυγε" τετοιο σκανδαλο; Που πηγε ο ανεξαρτητος τυπος, η λεγομενη 4η εξουσια; Παντως οχι για περιπατο στους (υδατο)φρακτες...

Επιπροσθετα εκτος απο την ελλειψη νερου εχουμε και τα χρονια προβληματα της νοοτροπιας μας. Π.χ. το αυτοκινητο απλυτο να μεινει δεν κανει. Δεν εχει σημασια τι χρωμα, μαρκα ή χρονολογια ειναι. Ντροπη μεγαλη να κυκλοφορεις ετσι. Συνεπως οι ουρες στα πλυντηρια αυτοκινητων θρυλικες (οπως αυτες των γηπεδων). Δεν μας κανει πλεον το κουβαδακι και το σφογκαρακι, δεν ειναι ιν.

Διερωτουμαι καπου καπου αν μονο ο υποφαινομενος ντρεπεται για την καταντια μας και οχι επειδη το ΙΧ του ειναι συνήθως σκεπασμενο στη σκονη. Ειμαι ο μοναδικος τελικα που βρισκει αυτη την νοοτροπια ανηθικη; Γιου ντοντ φιτ ιν μιστερ. Γιου αρε ε Πριχτης!

Βεβαια θα μου πειτε υπαρχουν και οι πισινες. Αλλα αγαπητοι μου αναγνωστες δεν εχουμε ολοι πισινες. Εχουμε ομως ολοι αυτοκινητα!

Και για να πουμε και του στραβου το δικαιο εδω περα, οποιος υποστηριζει οτι το "Κυπρισταν" εχει το πιο ακριβο νερο της ευρωπης ας ριξει μια ματιουλα στο λογαριασμο που με αγαπη μου απεστειλε η αγγλικη υδατοπρομηθεια. Μια χωρα στην οποια βρεχει 9 μηνες το χρονο και πληρωνω το νερο £1.30 τον τονο (κυβικο μετρο)! Δυο βδομαδες απεργια ειχαν τα ταχυδρομεια και αυτο το ****χαρτο καταφερε και προσγειωθηκε στο γραμματοκιβωτιο δυο μερες μετα την ημερομηνια εκδοσης! Αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια, ας μην ξεφευγουμε απο το θεμα μας.

Θα μου πειτε βεβαια το νερο εδω επιχορηγειται καπως (διοτι δεν θυμαμαι κανεις να πλερωσε το νερο του τανκερ τα 5 ευρω τον τονο που κοστισε), αλλα συγνωμη, σε τελικη αναλυση απο ποιου το πουγγι νομιζετε βγηκε η ζημια;

Τελικα η ηθικη στην Κυπρο ειναι μικρουλα και δεν ξερει να κολυμπα. Επεσε η καημενη στην πισινα και κυνδυνευει να πνιγει. Ποιος θα την σωσει αραγε;

Η "ευτυχία" του να είσαι πρίχτης...

Τωρα να κανουμε μια σουμα:

Οι αλλοι δεν σε ενοχλουν εκτος και αν σε εχουν απολυτη αναγκη.
Οι καλυτεροι σου φιλοι ειναι μονο στο Φατσοβιβλιο (σημ. δεν πα να πεσεις ξερος, αυριο κανεις δεν θα σε παρει χαμπαρι).
Οι ροκολοι δεν σε ενοχλουν με χριστουγενιατικα καλαντα (σημ. γιατι ξερουν τις συνεπειες).
Κανεις που σε "ξερει" δεν τολμα να διαφωνισει μαζι σου (σημ. παλι ευκολα προβλεπονται οι συνεπειες).
Τα χριστουγενιατικα σου εξοδα ειναι χαμηλα. Μονο μια καρτα μπορει να γελαστει να σου στειλει η Μ. που εχει προ πολλου συμβιβαστει με το οτι δεν θα ανταποκρινεις ποτε την χειρονομια.
Εχεις ολοκληρο το σπιτι μονο για τον εαυτουλη σου (σημ. ποιο κακομοιρο πλασμα θα συγκατοικουσε μαζι σου;).
Γενικα σκορπας την μιζερια εκει που υπηρχε χαρα και σπερνεις την αμφιβολια εκει που υπηρχε σιγουρια.

Ας το αφισουμε ως εδω προς το παρον... Χτυπαει το κουδουνι... καποιος που δεν με ξερει πρεπει να ειναι...

Τσιλλίματα...

Μετά απο μιαν συζήτηση με την Μ. εδιαφάνικεν οτι συμφωνουμε σε ορισμενα πραματα. Π.Χ. εκαταλληξαμεν στο συμπερασμα οτι για να καταπιεις την ζωη χρειαζονται συνοδευτικα. Οπως οταν πινεις ζιβανια ή κονιακι θελεις και λιο σουντζουκο, καμιαν ελια ή κανενα λουκανικο για τσιλλιμα. Να μεν σε βαρησει ασχημα το οινοπνευμα. Δυστυχως διαφορετικα ατομα χρειαζονται διαφορετικα "τσιλλιματα". Αλλοι εχουν την θρησκεια (θρησκευομενα τεκνα κλεισε τα αυτια να μην σας κολασω!), αλλοι ενα χομπυ (π.χ. να σπαζουν τα κεφαλια τους στα γηπεδα), αλλοι καποιου ειδους χαπια (μαλλον θα βαρυστομαχιασουν αυτοι).
Φυσικα για να καταλαβετε που κολλα τουτον εν λιο δυσκολο γιατι εν ξερετε το παρασκηνιο της υποθεσης που μας οδηγησε εδω. Αλλα εν πειραζει μεν νιωθετε ασχημα γιατι το χεροτερο ειναι οτι εγω εν ξερω την καταληξη... σιγα σιγα με λιγην τυχη εν να σας κατατοπισω...